بسم الله الرحمن الرحیم

هنگامی که بحث از عدالت خداوند به میان میاید شاید به ذهن خیلی از دوستان این موضوع مطرح گردد که عدالت خداوند با عذاب ابدی و جاودانه  گناهکاران  بخاطر گناهانی محدود و شاید هم نه چندان بزرگ دچار اشکال گردیده و  این صفت خداوند را خدشه دار میکند ..

در برابر گناه محدود افراد در دنیا ، با اصل عدالت خداوند سازگاری دارد قبل از هر چیز باید به سه نکته توجّه کنیم:

 1. مجازات ابدى و جاویدان ، منحصر به کسانى است که تمام روزنه هاى نجات را به روى خود بسته و عالماً و عاملاً درفساد، تباهى ، کفر و نفاق غرق گشته اند; به گونه اى که به رنگ گناه و کفر در آمده اند.

2.  بعضى فکر مى کنندکه مدّت زمان کیفر باید به اندازه مدّت زمان انجام  گناه باشد،امّا این تفکّر اشتباه است؛چون رابطه میان گناه و کیفر رابطه زمانى نیست ، بلکه رابطه(کیفى)است ، یعنى مقدار زمان مجازات با کیفیت گناه تناسب دارد نه به مقدار زمان انجام آن ; مثلاً: کسى ممکن است در یک لحظه دست به قتل بزند، و طبق پاره اى از قوانین ، محکوم به زندان ابدگردد. در اینجا، زمان گناه فقط یک لحظه بوده، در حالى که مجازات آن گاهى 80 سال زندان خواهد بود.

3.کیفرهاى رستاخیز بیشتر جنبه اثر طبیعى عمل و خاصیت گناه دارد (اثر و نتیجه اعمال خود شخص است)

حالا:

 فرض کنید کسى در اثر مصرف زیاد مشروبات الکلى در مدت یک هفته ، گرفتار زخم معده شدید شود، به حدّی که مجبور باشد تا آخر عمرش با این درد بسازد، آیا این برابرى میان عمل بد و نتیجه آن ، بر خلاف عدالت است ؟ حال اگر طول عمر این شخص به یک میلیون سال هم برسد باید به خاطر یک هفته هوسرانى ، یک میلیون سال رنج ببرد، آیا این بر خلاف اصل عدالت است ؟ در حالى که قبلاً وجود این خطربه او اعلام شده و عاقبت آن نیز برایش توضیح داده شده است .آیا این امور که همه از آثار اعمال اوست ، هیچگونه منافاتى با اصل عدالت دارد، در حالى که مساوات و برابرى میان کمّیت عمل و نتیجه آن موجود نیست ؟ آیا پیامبر الهى از یک سو، و فرمان خرد شخص، از سوى دیگر به او اعلام نکردند، و آیابدون توجه به اختیار؛ دست به چنین عملی زد که به چنان سرنوشتى دچار شد؟ نه ، بلکه از روى علم و عمد و اختیار انجام داد و نتیجه مستقیم اعمالش این سرنوشت را براى او فراهم ساخت ، پس نه جاى شکایتى باقى مى ماند و نه ایراد واشکال به کسى وارد است ، و نه منافاتى با قانون عدالت پروردگار دارد.